نشر نیوز

امتیاز کاربران

ستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعالستاره فعال
 

matboat no0

گزارش گری چند رسانه ای 3: مطبوعات نو

ﮐﻮﭺ

ﻓﻦ ﺁﻭﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﯼ ﻭ ﺩﻳﺠﻴﺘﺎﻝ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﯼ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﻣﺘﺤﻮﻝ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺁﻟﺒﻮﻡ ﻫﺎﯼ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ، ﻭﻳﺪﺋﻮﻧﮕﺎﺭﯼ، ﻭﺑﻼﮒ ﻧﻮﻳﺴﯽ، ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﭘﺎﺩﮐﺴﺖ، RSS، ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ، ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻴﺪ ﭼﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮﯼ، ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻦ ﺁﻭﺭﯼ ﻫﺎ، ﻧﺤﻮﻩ ﯼ ﮐﺎﺭ آن ها ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﻓﯽ ﮐﻪ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎیی ﻭ ﺩﺭﮎ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ آن ها ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﯽ ﺭﻭﺯﻥ، ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﮎ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻴﻢ.

 ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭ

جی ﺭﻭﺯﻥ

«ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎیی ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ. کی ﺭﺍﻩ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ؟ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ؟ ﺿﺮﻭﺭﻳﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ آن چه ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.»

ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻧﻴﻤﻪ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺳﻘﻮﻁ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﯽﮔﺬﺭﺩ. ﻣﻦ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﺘﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻟﮏ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺍﻟﺤﺎﻗﻴﻪ ﯼ ﺍﻭﻝ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ: ﺷﻤﺎ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻣﯽﺩﺍﻧﻴﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﻴﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ ﺑﮕﻮیید. ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻼ ﺍﻳﻦ ﺣﻖ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺘﺰﺍﻋﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺗﺤﻘﻖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﯼ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻨﺎﺯﻉ ﺑﻘﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﻴﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭘﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ. ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻳﮑﯽ ﺍﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﻭ ﺭﺃﯼ ﻋﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﺯﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ– ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ- ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﯼ آن ها ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻣﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ: ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻥ، ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ، ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺩﺭﻳﺎﯼ ﺩﻳﺠﻴﺘﺎﻝ ﻫﺠﺮﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻧﻮ، ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎﺯﻩ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﯼ ﺗﺎﺯﻩ، ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.

ﮐﻮﭺ، ﮐﻪ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎیی ﻫﺎ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺿﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﺖ. ﮐﺸﻴﺪﻥ ﻟﻨﮕﺮﻫﺎ ﻭ ﺗﺮﮎ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺗﺠﻊ ﻭ ﺑﺪﺧﻠﻖ ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺒﺮ هستند، ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﺗﺠﺎﻋﯽ ﺍﻧﺪ. ﮔﺮﻭﻫﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭﺍﻧﺪ، ﻭ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ. ﺑﺴﺘﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭ ﺗﺸﻨﺞ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﺵ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺭﻳﺰﺵ ﺧﻴﻠﯽ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﯼ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻫﻞ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎیی ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ. کی ﺭﺍﻩ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ؟ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ؟ ﺿﺮﻭﺭﻳﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻮ ﻏﻴﺮﻻﺯﻡ ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﮔﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﺁﻳﺎ آن چه ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥ ﺳﻮﯼ ﺩﺭﻳﺎﯼ ﺩﻳﺠﻴﺘﺎﻝ ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺴﻦ ﺗﺮﻫﺎﯼ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺭﺍ، ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻠﺪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻣﯽﮐﻨﺪ.

ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎیی ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪﺍﻥ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﺜﻞ ﺟﻴﻦ ﻫﻤﺸﺮ، ﺭﺍﺟﺮ ﺍﻝ. ﺳﺎﻳﻤﻮﻥ، ﺁﺭﻳﺎﻧﺎ ﻫﺎﻓﻴﻨﮕﺘﻮﻥ، ﻭ ﮔﻠﻦ ﺭﻳﻨﻮﻟﺪﺯ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺪﻳﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻗﺪﻳﻤﯽ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺕ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ ﺍﺵ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

لطفا جهت انجام فرآیند خرید وارد لینک فروشگاه شوید