Referencingیا رفرنس دهی به فرآیندی اطلاق می شود که در آن شخص نویسنده در صورت بهره گرفتن از ایده، اثر و یا متون سایر نویسندگان اقدام به آوردن نام خالقان این اثرها در متن خودش می کند. فرض کنید شما به عنوان یک پژوهشگر در حال نگارش یک مقاله هستید و ممکن است از هر گونه فایل چاپی یا الکترونیکی، متن، کلیپ ویدئویی، کلیپ صوتی، ایده و یا محتوای تولید شده توسط شخص دیگری در پروژه تان استفاده کنید. در این حالت برای رعایت حقوق کپی رایت و احترام به مالک حقوقی این آثار، شما وظیفه دارید که نام خالقان آن را در پژوهش تان ذکر کنید. به این فرآیند در اصطلاح Referencing یا رفرنس دهی می گویند. به طور کلی انواع مختلفی از رفرنس دهی بسته به نوع و ماهیت هر اثر وجود دارد اما در این بخش بیشتر به رفرنس دهی متون علمی و آکادمیک اشاره خواهیم کرد که در اصطلاح به آن Scholarly Referencing یا رفرنس دهی پژوهشی گفته می شود. این نوع از رفرنس دهی به این دلیل پژوهشی یا محقق-محور است چون منابعی که شما در فرآیند نگارش مقاله تان مورد استفاده قرار می دهید به احتمال بسیار زیاد منابع کاملا علمی و آکادمیک بوده و حاصل یک فرآیند تحقیقاتی سازمان یافته هستند. رفرنس دهی پژوهشی به سه دسته کلی تقسیم می شود: سیستم رفرنس دهی ونکوور (Vancouver System)، سیستم رفرنس دهی پرانتزی (Parenthetical Referencing System) و سیستم رفرنس دهی سایتیشن-اسمی (Citation-Name System) که از این میان سیستم رفرنس دهی پرانتزی یا Parenthetical Referencing System محبوب ترین و پرکاربردترین سیستم رفرنس دهی پژوهشی محسوب می شود.

رفرنس دهی و معرفی منابع استفاده شده در یک پژوهش روش‌های مختلفی دارد. برای این‌که بتوانیم موثق بودن گفته‌های خود در پایان‌نامه را به اثبات برسانیم باید رفرنس‌دهی دقیق و به روز داشته باشیم و سعی کنیم از یکی از روش‌های زیر استفاده کنید:

MLA: معمولا در حوزه علوم انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد و نام نویسنده و شماره صفحات در داخل پرانتز هستند.

APA: معمولا برای رشته‌های روانشناسی، آموزش و علوم اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد و نام نویسنده و تاریخ در داخل پرانتز است.

Chicago A: معمولا برای رشته‌های تاریخ و کلیه گرایشات علوم انسانی کاربرد دارد که اطلاعات منبع بصورت متنی (Notes) بیان می‌شود.

Chicago B: در حوزه گرایشات علوم تجربی، علوم اجتماعی و علوم انسانی مورد استفاده است و نام نویسنده و تاریخ داخل پرانتز است.

Turabian: در حوزه گرایشات علوم تجربی، علوم اجتماعی و علوم انسانی کاربرد دارد و ممکن است نام نویسنده و تاریخ در داخل پرانتز باشد و یا نباشد.

Harvard: معمولا برای رشته اقتصاد کاربرد داشته و نام نویسنده و تاریخ درون پرانتز خواهد بود.

Vancouver: معمولا این رفرنس دهی در حوزه پزشکی کاربرد دارد و تاریخ و شماره صفحات و اطلاعات عددی در انتهای رفرنس ذکر می‌شوند.

OSCOLA: برای رشته‌های حقوق مورد استفاده است و رفرنس دهی منبع به صورت متنی (Notes) خواهد بود.

 IEEE: برای رشته‌های مهندسی و فناوری اطلاعات مورد استفاده بوده و تاریخ و شماره صفحات در انتهای رفرنس ذکر می‌شود.