۱) فرسودگی شغلی پرستاران در دوران پساکرونا
بیان مسأله:
پرستاران به عنوان خط مقدم نظام سلامت، بیشترین بار کاری و روانی را در بحران همه‌گیری کرونا متحمل شدند. فشار کاری بیش از حد، کمبود نیروی انسانی، تماس مستقیم با بیماران مبتلا و نگرانی از انتقال بیماری به خانواده‌ها، از عوامل اصلی ایجاد فرسودگی شغلی در آنان بوده است. حتی با کاهش نسبی بحران کرونا، اثرات روانی و جسمی ناشی از این تجربه همچنان در پرستاران باقی مانده است.
مطالعات نشان می‌دهند که فرسودگی شغلی باعث کاهش کیفیت مراقبت از بیمار، افزایش خطاهای پرستاری و کاهش رضایت شغلی می‌شود. در نتیجه، احتمال ترک شغل و مهاجرت پرستاران افزایش می‌یابد که این امر خود به کمبود بیشتر نیروی پرستاری منجر خواهد شد.
بنابراین، بررسی عمیق عوامل مؤثر بر فرسودگی شغلی پرستاران در دوران پساکرونا و طراحی راهکارهای مدیریتی و حمایتی برای کاهش آن، ضرورتی انکارناپذیر است. این موضوع می‌تواند به بهبود سلامت روان پرستاران و ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری منجر شود.
۲) نقش پرستاران در مراقبت از بیماران سالمند در جوامع در حال سالمند شدن
بیان مسأله:
با افزایش امید به زندگی و کاهش نرخ تولد، جمعیت جهان به سمت سالمندی حرکت می‌کند. در ایران نیز پیش‌بینی می‌شود تا سال ۱۴۳۰ بخش بزرگی از جمعیت کشور را سالمندان تشکیل دهند. این تغییر ساختار جمعیتی، نظام سلامت و پرستاری را با چالش‌های جدیدی مواجه کرده است.
سالمندان به علت وجود بیماری‌های مزمن مانند دیابت، فشار خون و زوال عقل نیازمند مراقبت‌های پرستاری مستمر و تخصصی هستند. این مسئله فشار کاری پرستاران را افزایش داده و در عین حال لزوم ارتقاء مهارت‌های آنان در حوزه پرستاری سالمندی را دوچندان می‌سازد.
بنابراین، بررسی نقش پرستاران در مدیریت مراقبت‌های سالمندان، طراحی پروتکل‌های بهینه مراقبتی و آموزش‌های تخصصی برای مواجهه با نیازهای این گروه سنی، یکی از اولویت‌های پژوهشی پرستاری محسوب می‌شود.
۳) تأثیر مراقبت‌های پرستاری مبتنی بر هوش مصنوعی بر بهبود کیفیت درمان
بیان مسأله:
تحولات فناوری در سال‌های اخیر، به ویژه در حوزه هوش مصنوعی، فرصت‌های جدیدی را برای بهبود مراقبت‌های پرستاری فراهم کرده است. سیستم‌های هوشمند می‌توانند در پیش‌بینی وضعیت بیماران، پایش علائم حیاتی و هشداردهی زودهنگام به پرستاران نقش‌آفرین باشند.
با این حال، ادغام فناوری‌های هوش مصنوعی در عمل پرستاری با چالش‌هایی مواجه است. از جمله نگرانی درباره جایگزینی پرستاران انسانی، مسائل اخلاقی و محرمانگی داده‌های بیماران و همچنین نیاز به آموزش پرستاران برای کار با این ابزارها.
به همین دلیل، بررسی میزان اثربخشی هوش مصنوعی در افزایش کیفیت مراقبت‌های پرستاری و نحوه تعامل انسان-ماشین در محیط‌های بالینی، یکی از موضوعات مهم و نوین پژوهشی در پرستاری محسوب می‌شود.
۴) سلامت روان پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه (ICU و CCU)
بیان مسأله:
پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه از جمله ICU و CCU به دلیل ماهیت حساس کار خود، با بیماران بحرانی و مرگ‌ومیر بالایی مواجه هستند. این شرایط منجر به بروز استرس شدید، اضطراب و حتی اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران می‌شود.
وجود فشار روانی مداوم در این پرستاران نه تنها به سلامت شخصی آنان آسیب می‌زند، بلکه باعث کاهش تمرکز، افزایش خطای بالینی و در نهایت تهدید جان بیماران می‌شود. با این حال، مداخلات روانی و حمایتی در محیط‌های بیمارستانی کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
لذا انجام پژوهش‌هایی برای شناسایی عوامل مؤثر بر سلامت روان پرستاران ICU و CCU و طراحی مداخلات حمایتی، یکی از ضروری‌ترین نیازهای نظام سلامت به شمار می‌رود.
۵) نقش پرستاران در مدیریت درد بیماران سرطانی
بیان مسأله:
مدیریت درد یکی از اساسی‌ترین چالش‌های مراقبتی در بیماران مبتلا به سرطان است. علی‌رغم پیشرفت‌های پزشکی در زمینه داروهای ضد درد، بسیاری از بیماران هنوز از دردهای شدید و مزمن رنج می‌برند که کیفیت زندگی آنان را به شدت کاهش می‌دهد.
پرستاران به عنوان نزدیک‌ترین اعضای تیم درمان به بیماران، نقش کلیدی در پایش، شناسایی و مدیریت درد ایفا می‌کنند. با این حال، گاهی فقدان دانش کافی درباره داروهای ضد درد یا نگرانی از عوارض دارویی موجب می‌شود که مدیریت درد به شکل مطلوب انجام نشود.
بر این اساس، بررسی نقش پرستاران در مدیریت درد بیماران سرطانی، شناسایی موانع موجود و طراحی مداخلات آموزشی و بالینی برای بهبود عملکرد پرستاری، اهمیت ویژه‌ای دارد و می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
